آن را که به زلف تو دل آویخته باشد
گر ملک جهانش رود از دست غمی نیست
حق دارم اگر بیشتر از این کنم افغان
دل دادن و نومید شدن درد کمی نیست
***
دل من در سبدی نیل به عشق تو سپرد
نگهش دار به موسی شدنش می ارزد
***
ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر
به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر
من نظر باز گرفتن نتوانم همه عمر
از من ای خسرو خوبان نظر باز مگیر
گرچه در خیل تو بسیار به از ما باشد
ما تو را در همه عالم نشناسیم نظیر
